Berg en Dal, Nederland – December 2017

Zaterdag 16 december 2017 voor het eerst met ons nieuwe team op onderzoek geweest. Dit keer naar de Duivelsberg, waar alleen Mario en Erica al een keer waren geweest in 2012. Stefanie was er ook al wel eens geweest, maar dat was overdag.

Eerst lekker met zijn allen wat gegeten, en toen de kou in.
Gewapend met allerlei apparatuur en (film)camera’s gingen we op onderzoek.
Het was wel héél erg koud! En een paar van ons waren al flink verkouden, dus het koude weer was niet echt bevorderlijk voor de gezondheid!
In eerste instantie was het rustig, weinig activiteit. Tot we naar het pad gingen waar Mario 5 jaar eerder veel activiteiten op de foto had vastgelegd.
Vincent merkte al direct activiteiten op en ook Mario, Marjorie en Stefanie zagen en voelden van alles.
Op gegeven moment waren Mario en Erica even iets naar de auto terug brengen en in die tussentijd hadden zelfs Laura en Vasco een gedaante zien bewegen.

Dat was op een moment dat iedereen stil was en ook stil bleef staan, gewoon afwachten wat er zou gebeuren.
Vincent heeft verschillende EVP-sessies gedaan, maar daar was helaas niets op terug te horen.
Wel zijn er met een Full spectrum camera bijzondere beelden vastgelegd!
Vasco heeft nog gependeld en dat was voor hem een bijzondere ervaring.
We hebben het, mede door de kou en de regen, niet al te laat gemaakt, maar dat we een keer terug gaan als het beter weer is staat nu al vast!
Veel activiteit daar op die berg, en dan zijn we nog niet eens overal geweest.
In elk geval was het voor iedereen die mee was, een bijzondere ervaring. We hebben nu een geweldig team, het klikt, we zitten op 1 lijn en wij denken dat we er goed aan hebben gedaan om ons team met 4 mensen (Marjorie, Vincent, Stefanie en Paul) uit te breiden.

Tot slot een klein stukje geschiedenis over de gebeurtenissen tijdens de tweede wereldoorlog op de Duivelsberg. (Tekst is afkomstig van Omroep Gelderland)

“De achteloze wandelaar in het bosgebied ten oosten van Beek, met uitzicht op het Wylerbergmeer, ziet misschien alleen maar kuilen. Kuilen zoals elke kuil er een is. En die gekerfde namen in de boombasten dan? Het werk van verliefde stelletjes? Bij nadere bestudering zijn veel van die inkepingen het werk van soldaten die tussen september 1944 en het geallieerde offensief naar de Rijn, begin 1945, met honderdduizenden in het Rijk van Nijmegen waren samengetrokken, zonder dat de Duitsers een goed beeld hadden van die enorme troepenopbouw.
En dat ze er waren lieten die soldaten merken ook. Geen teksten op muren als Kilroy was Here, maar namen en initialen, gekerfd in de basten van de grote beukenbomen op de Duivelsberg. En ook jaartallen en de Canadese vlag, bijvoorbeeld.
En die schuttersputten? Die herinneren aan de felle strijd in het gebied toen de Amerikanen de strategisch gelegen Duivelsberg innamen. Want wie de heuvel naast de weg naar Kleef beheerst, beheerst het gebied. In Nijmegen werd op dat moment fel gevochten om de Waalbrug. Pogingen van de Duitsers om de Amerikanen weer van de heuveltop te verjagen mislukten. Aanval na aanval werd door de Amerikanen afgeslagen. Bij Beek werd de poort naar het Duitse Rijk opengezet.
Het veroveren van de heuvel, op 19 september 1944, kostte de Amerikanen tien doden en zeven gewonden. Eenmaal boven, tijdens vijf dagen en nachten van voortdurende Duitse aanvallen, sneuvelde nog maar één Amerikaan. En dan ook nog door eigen vuur dat de commandant op de eigen stelling liet leggen om de aanvallende Duitsers te verjagen.”