17 mei 2010 – Brussel

Het was niet onze bedoeling om hier terecht te komen, we waren op zoek naar een andere locatie maar konden die in het donker niet vinden. Terwijl we een stukje door een bos liepen zagen we gebouwen bovenop een heuvel staan.  We beklommen de heuvel en we bleken aan de achterkant van een begraafplaats te staan.
Het was een begraafplaats die je ’s nachts liever niet bezoekt, alleen al door het afgescheurde lint van de politie, waarmee de achterkant van de begraafplaats was afgezet, zag het er allemaal een beetje luguber uit.

We hebben op die begraafplaats een paar onverklaarbare dingen meegemaakt. Zoals een harde klap in een galerij met allemaal grafstenen. We waren al door de galerij gelopen, en de spanning was te snijden.
Toen we over de helft van de galerij waren, hoorden we een klap aan het begin van de galerij,iedereen schrok zich te pletter!
Vooral ook omdat er meteen na de klap een ijzingwekkend geschreeuw klonk vanuit het bos achter de begraafplaats.
Niemand kon verklaren wat dat voor een schreeuw was geweest. De een dacht aan het geschreeuw van een mens, de ander aan het geluid van een kleine hond, en weer een ander dacht aan een vogel… Maar wat het ook was geweest, een prettig geluid was het niet.

De dames zijn toen maar weggegaan van de begraafplaats en hebben op straat gewacht op Mario en Vasco gingen nog terug om foto’s te nemen.
Vasco heeft enkele foto’s gemaakt waar het een en ander op te zien is.
Hij had een heel sterk gevoel bij een bepaald graf, en deze foto’s zijn dan ook op zijn gevoel gemaakt en vertonen in onze ogen, toch echt de aanwezigheid van een entiteit.